Om 10.30u vertrokken we weer vanuit Aalsmeer. Onderweg werden we begeleid met een mooie,
door vliegtuigen gevormde A ,van Aalsmeer, in de strak blauwe lucht. De gevoelstemperatuur
was wel ca. min 10 graden. Dat konden we, tijdens het lopen, heel goed merken toen we de
straffe wind in ons gezicht kregen op de dijken.
Maar gewoon stug doorlopen dan heb je er het minst last van.
Ik heb nu ondervonden dat mijn fototoestel ook niet van kou houdt en het daarom vaak liet
afweten. Weer wat geleerd. Regelmatig vertroetelen met mijn want in de tas hielp aardig.
Wat je al niet voor foto over moet hebben.
Op 7 km was een tentrust met accordeonmuziek, waar men ons ook trakteerde op een broodje zuurkool.
Voor mij was dit geheel onbekend maar wat was dat heerlijk. Bep, die naast mij zat, zei ook al
dat het naar meer smaakte. Zij vertelde dat er op de vorige tocht in Giessenburg zelfs chocolademelk
met rum werd geschonken! Dat doet de wandelsportvereniging Dordrecht e.o. erg goed, moet ik zeggen.
Onze bus stond hier overigens tijdelijk geparkeerd. Zou Ton, onze chauffeur, ook zo´n lekker broodje
hebben gekregen van de vereniging, vraag ik mij af?
Op de route kruisten we regelmatig de Provinciale weg. Hierdoor kwamen we twee mannen tegen die prompt
verkeerd waren gegaan. Over het algemeen was er toch heel goed gepijld. Ik had na de rust juist
last van het overschot aan pijlen waardoor ik bijna in de fout ging, bij het viaduct onder de N3.
Er kwamen mij daar namelijk mensen tegemoet van een andere afstand en dat maakt het verwarrend.
Ook de Wantijdijk werd met regelmaat gekruist. Het water waar we later langs liepen heet dan ook het Wantij.
Na de Prins Hendrikbrug liepen we langs het voormalig buitenbad met die naam.
De oorspronkelijke ingang is er in ere gehouden als een monument. Middels een infobordje zag je op de
foto hoe het er vroeger moet hebben uitgezien. Bij de brug lag trouwens ook nog een logeerboot.
Misschien nog een origineel idee voor een weekendje weg. Ook zagen we onderweg langs het
Wantij twee levensgrote eieren in een klem.Een kunstwerk, maar nu zeer actueel voor de pasen.
Ze moeten nog wel even beschilderd worden.
Het was ondanks de kou toch een heel leuke tocht en iedereen was bijtijds terug om weer huiswaarts
te gaan met de bus. In Aalsmeer aangekomen, probeerde Erik Jan, vooraan in de bus,
nog een grijze muts te verslijten aan ons. Een verloren voorwerp waar schijnbaar niemand
op zat te wachten. Het bleek wel hylarisch, want iedereen schoot in de lach bij deze vraag,
want grijze mutsen zitten er genoeg in de vereniging!