De uitgaansdag van Aalsmeer met broodmaaltijd werd dit keer er een met winterse stamppot maaltijden.
De mussen vielen van het dak van de warmte, als je zoiets van tevoren bespreekt
kun je je dat niet voorstellen. Het smaakte ondanks dat voortrefflijk bleek wel toen
we hoorden dat we met 77 man 40 kg stamppot verorberd hadden.
De pyramide hebben we niet gezien. Daar had ik, volgens Koos de chauffeur,
3 kilometer voor om moeten lopen en daar had ik toch geen zin in.
Ons groepje wandelaars bestond uit Jolanda, Elly, Doke, Bep en Carla en mijn persoontje.
Voor sommige van ons was de 15 km bijna te zwaar om te volbrengen.
Logisch want, na al eerder door een duingebied te zijn getrokken, kregen we de zandafgraving
bij Maarn voor onze kiezen en die was ook behoorlijk pittig. De trap naar beneden
was ook al niet prettig voor mensen met hoogtevrees. Tja en dan moet je naderhand
natuurlijk ook weer omhoog nietwaar. We liepen in dat dal trouwens langs een
zwerfstenen eiland. Allemaal stenen uit de voorlaatste ijstijd. Bij het graven,
in de vorige eeuw, in het belang van de aanleg van de spoorlijn, waren deze stenen naar boven gekomen.
En later, toen men dacht, wat moeten we met die hoop stenen doen,
is dit geologisch monument er gekomen.
Toen iedereen weer was aanbeland bij het Trefpunt te Austerlitz kon de bus naar Leersum
vertrekken om daar bij “Het Leersumse Veld” van de al eerder genoemde overheerlijke
maaltijd te genieten. Er werden nog wat speldjes voor behaalde kilometers uitgereikt
(Daniël tot 2x toe) en mevrouw Rita Vuyst werd in het zonnetje gezet voor haar niet
aflatende stukjes in het wandelboekje. En daarna was het weer uit met de pret.
Voldaan weer op huis aangegaan.
Lenie van Leeuwen.
.