Wat een stralend lenteweer was het, iedereen sprak erover.
Koos onze chauffeur had zelfs zijn fiets meegenomen om daar
een ommetje te maken. Met 28 passagiers gingen we van start
uit Aalsmeer. Ieder kon dus lekker ruim zitten. Er reed een nieuw
lid mee en een andere was zogezegd weer terug op het nest.
Daar aan gekomen besloten zij samen de 15 km te doen. Maar we
kwamen ze op onze 25 km route tegen, heerlijk op een bankje in de zon
zittend, zich van geen kwaad bewust. Bij het pannenkoekenrestaurant
hadden ze linksaf gemoeten. Dan toch maar met ons mee.
Zo werd onze groep van 6 vermenigvuldigd tot 8 en later nog even tot 10
, toen Gerda en Joost zich ook even bij ons aansloten. .
.
De wandelroute liep van Oldemarkt, Ossenzijl en Kalenberg naar
Meenthebrug en Vlodderbrug en terug. Praktisch het hele gebied
door natuurpark de Weerribben. Voor ons heel bijzonder. Er was
overal bedrijvigheid in het riet.In de verte zagen we smeulende brandjes.
De as is weer goed voor de grond. De gekapte bossen riet op rij leken
net ware kunstwerkjes.Er waren verscheidene mensen bezig met restjes
riet nog op schoven zetten. Onderweg zagen we ook heel wat knusse
vakantiehuisjes met een bootje te huur. Leuk om permanent in te wonen vond Doke. .
Een deel van de route heette Zompies zoekpad, heel leerzaam voor kinderen,
ouders en ook voor mij dus. Zo weet ik nu dat er ringslangen in dit gebied
voorkomen en dat het riet in de wintertijd wordt gemaaid als er geen pluimen
meer aangroeien. In één jaar tijd schiet het riet 2 a 3 meter de hoogte in.
En de watermolentjes zorgen juist voor de toevoer van water i.p.v. voor de afvoer ervan. .
Op11 km hadden we eindelijk rust t.o. Kolkzicht bij restaurant het Stuitje.
Lekker buiten in het zonnetje gezeten met zijn allen. Dat is genieten.
Hierna moesten we over een smal pad langs het water richting Kalenberg.
Met regelmaat moesten we stoppen om er fietsers langs te laten.
Dat ging allemaal even gemoedelijk. Je waande je een beetje te
Giethoorn met al die smalle bruggetjes waar we over moesten.
Bij Kalenberg vloog ik nog even een kerkje binnen.
Het was van binnen gerenoveerd tot bar restaurant.
Intussen waren Elly en Joke spontaan op straat gaan liggen
met hun benen in de hoogte. Ja dat was goed voor de bloedsomloop
zeiden ze. Malle meiden. Gelukkig is het daar niet zo druk. .
.
Iets verderop passeerden we een richtingaanwijzer met Kloosterkooi erop
vermeld Daar bleek niets heiligs aan. De oprichter van dit kooiker gebied
heette gewoon Hendrik ten Klooster. Deze eendenkooien waren vroeger
een manier van broodwinning. Per kooi werden er per seizoen 10.000
eenden gevangen met lokeenden. Met een kooikerhondje en fluitje wist de
kooiker de wilde eenden in vangpijpen te lokken. Letterlijk de pijp uitgaan! .
.
Toen Elly haar nieuwe schoenen onderweg ging verruilen voor haar oude,
ben ik zachtjes doorgelopen. Onder het motto zij halen me zo weer in als
ik stilsta voor een paar foto's. Blijkbaar niet want ik was van de groep toch
de eerste die binnenkwam. Daar stond warempel mijn zus Toos me op te
wachten Wat een verrassing! Mirjam dacht prompt dat ik het wist en daarom
er zo de spurt in had gezet, maar het was gewoon een samenloop van omstandigheden.
Bij toeval belde Thijs mij net op het moment dat ik nog een foto wilde maken terwijl
Toos de buitendeur opendeed. Ik was dus echt overdonderd.
Wat een heerlijke dag was het weer. Bedankt AWV-Aalsmeer. .
.
Lenie van Leeuwen.