Weesp                15KM              1 maart 2014                          Propagandatocht

Met Mirjam, Elly en Jolanda zijn we vanaf 11.30 u gestart. Aan het routeblad te zien zou het erg lang langs het kanaal lopen worden, want het stond slechts op een bladzijde vermeld. Maar dat viel ons reuze mee. Misschien doordat we onderaan de dijk liepen en wellicht omdat er nog veel te babbelen viel onderweg.

De rust was halverwege de route bij Het wapen van Nigtevecht, waar het gezellig druk was. De 25 km lopers kwamen hier ook tot 2 keer toe langs. Zij moesten verderop met het veerpont overvaren. Wij hebben het veer niet eens opgemerkt. Zij liepen naar Ankeveen en vise versa, wij bleven Nigtevecht en Weesp aanhouden. Wat niet wil zeggen dat we niets gezien hebben, er was genoeg bekijks onderweg.

Zo zagen we een uithangbord met een raadsel erop. De betekenis: Wat kan een sterfelijk man nog meer wensen, dan graan op het land en vrede voor de mensen. We moesten er wel even bij nadenken voor we het ontleed hadden. We kwamen ook een huis tegen met een klok die stilstond op 7.30 u. Op de gevel erboven een leeuw, een beer en een schaap gesamenlijk hooi etend, en de tekst daarboven met “Lusthofs Heden”. Oh, ik snap het al, dan is het voedertijd natuurlijk, zei Elly.

Twee zilvergrijze Birmaanse katten achter het raam wilden graag aangehaald worden. Ze gingen met hun kopjes tegen het glas aan staan en snapten blijkbaar niet dat het maar niet lukte. Aan de overkant stond een bijzondere waterpomp me gouden tierelantijntjes uit 1893. Ter nagedachtenis aan een zekere Martin Nicolaas De Pre. Moet een bijzonder man zijn geweest. En nog waren we niet uitgekeken. Er was ook nog een klein kasteeltje met een theekoepel. En aan de overkant van het water stond waarachtig een ooievaar op zijn nest. Kortom we hebben echt genoten onderweg. Het laatste eind van de tocht kwamen we gedeeltelijk door Weesp centrum heen. Aldaar stond een carnavalsvereniging net buiten het café om op de foto gezet te worden door mij.

Tot slot nog twee bekende dames van de gym tegengekomen die enthousiast naar mij riepen toen ze langs reden. Ook zij hadden het naar hun zin gehad.

We waren net op tijd terug. Maar van Ina mocht Elly best nog even een pilsje pakken. Daar had ze zo'n zin in namelijk. Het zij haar gegund, zo'n wandeling maakt dorstig. Lenie van Leeuwen.