Den Haag     
          15KM              1 februari 2014   
                      Parkentocht
De regen kwam met bakken uit de lucht bij het opstaan,
maar mooi dat het droog was om 11.30u te Den Haag.
Dat is toch weer een voordeel van het late van start gaan
Onder het lopen door merkten we al snel dat dit een bekende
route was.Waarschijnlijk dezelfde als die van 3 jaar geleden.
De nieuwe pijlen zorgden er wel voor dat het foutloos verliep.
Zonder routeblad was die gemakkelijk te volgen. Na het stukje
dwalen door het park kwamen we via de duinen op de boulevard uit.
Daar was al een rust op 4,5 km. Die hebben we met ons 7 tal
genomen omdat het zo gezellig aandoet daar. Bij het genot van
een kopje koffie, hoorden we een dame met geaffecteerde stem
haar man verzoeken de deur te openen terwijl ze er al pal voor stond.
Wat hebben we daar om gelachen. Op dat thema werd aardig
voortgeborduurd, tot we er buikpijn van kregen en bij Iny spontaan
de tranen over haar wangen liepen. Goed voor de traanbuizen.
Na Kijkduin liepen we het Westduinpark in en kwamen we door
de vogelbuurt met hun aparte huizen met sterrenbeelden op de gevels.
Bij een kruising stond een prachtige sportwagen stil, die heb ik voor
de lol maar op de foto gezet.Elly zei dat ik dat eerst had moeten vragen.
Toen maar even mijn duim opgestoken, hij protesteerde niet.
Aan de overkant had ik weer een ander foto opject gevonden.
Een mooie fazant, beschilderd op een electriciteitshuisje.
Direct daarna liepen we weer een park in. Eerlijk gezegd weet ik niet welke,
want het routeblad had Jolanda bij de hand dit keer. Ik weet in
ieder geval dat we langs kinderboerderij Pluk kwamen.
Verderop stonden Sneeuwklokjes in bloei, naast bloemen
met een gele kleur die Jolanda spontaan Zonneklokjes noemde.
Nou Jolanda dankzij facebook en de reactie van mijn broer weet
ik nu dat het Winterakonietjes zijn.
Er liep in het park nog een heer met de tekst: Wipstrikkwartier
Zwolle op zijn jasje.U komt van ver, zei ik. Waarop hij antwoordde:
en we zijn met 74 mensen. Dat spant de kroon, wij maar met 53, zei ik toen.
Vandaar dat het zo druk was bij de finish. We kwamen ruim op tijd binnen.
Althans, Jolanda, Elly en mijn persoontje. Onderweg waren we de overige
4 wandelmaatjes kwijt geraakt. Die hadden toch een iets langzamer tempo
aangenomen. Maar, ook zij waren netjes vóór de opgegeven tijd terug en
dat is ook een prestatie.