Amsterdamsebos                              4 en 5 mei 2013                          Poel en bostocht

Dit keer weer eens samen met Jolanda gewandeld. Wat een prachtige dag. Heel veel gezien onderweg. De parken waar we door liepen lieten zich van hun mooiste kant zien.

We kwamen eerst door het Broersepark waar een Majoor Boshardtbrug bleek te zijn en het Indië monument lag al volop in de bloemen voor de dodenherdenking. Na de brug onder de spoorbaan liepen we door park Braak (wist voorheen niet dat het die naam had) Daar ontdekten we een zwaan die stilletjes op haar nest zat te broeden en we zagen er paarse Heide in bloei staan.

Zo terloops liepen we door het Dr. J. Landwerhpark. Hij was een grootmeester in de tuinkunst, lazen we op een stalen plaat. Hij herschiep de flora van Nederland in de Heemparken van Amstelveen en was een begenadigd tekenaar van grassen mossen en Orchideeén.

Vanaf de Emmakade kwamen we daarna door het ons wel vertrouwde, Jac. P Thijssepark dat op verschillende plaatsen op de schop was gegaan en daardoor nog een beetje kaal zo hier en daar.Voor we het Amsterdamse bos ingingen bij de Oude Karselaan besloten we een bakkie bij Abina te gaan doen. Het was weliswaar nog vroeg maar we hadden al zoveel indrukken opgedaan dat we er aan toe waren.

Wat was er veel vertier in het bos. Er werd wat afgetraind, met en zonder begeleiding. Nieuwe kunstwerken kwamen we ook overal tegen. Houten en rieten voorwerpen in het bos en in het Amstelpark mozaïeken eieren en een zilveren bol; Cartas el Cielo geheten. Spaans voor de hemel die erin weerspiegeld wordt. De plek boven ons voor mensen die we missen stond er uitgelegd op een plaat die al half door het gras was overgroeid, maar wel door Jolanda werd opgemerkt. Zij was deze dag erg scherp, zag zelfs een witte pauw die verstopt zat in het struikgewas en twee eekhoorntjes die snel in een boom klommen toen we er in de buurt kwamen. Vlakbij het glazen huis waren lama’s en Walibi’s te bezichtigen. Een lama begon zich vreselijk uit te sloven. Hij moest zo nodig als een malle door het droge zand rollebollen. De Walibi’s zorgden al voortijdig dat ze ‘m gesmeerd waren. Hij had dat kunstje vast al eerder uitgevoerd.

Over de Kalfjeslaan gaande kwamen we langs de St Augustinuskerk waar, ongetwijfeld, de koren volop aan het oefenen waren voor de uitvoering van het herdenkingsconcert van die middag. Ik ben er na de wandeling geweest en heb er erg genoten van het Requiem van Fauré.

Aan de Amsteldijk stond het vol met touringcars, allemaal uitstappen voor het beeld van Rembrandt en de molen. De meeste toeristen stonden de Hooglanders op de foto te zetten. En ik heb hen weer gekiekt.

In het park van stadsdeel Zuid kwamen we door een geel/blauw hek binnen en gingen er over een rode loopbrug weer uit. Dit waren twee van de 5 kunst-entrees van het park zagen we op een infobord. De rode brug was indertijd ontworpen door Stefan Strauss. Het moest een brug worden die brommervrij zou zijn. Er is destijds veel ophef geweest omdat hij ongewild ook rolstoelenvrij was gemaakt. Toen Jolanda er over liep had ik even het gevoel of ze zo een veewagen inging. Wel een heel aparte brug moet ik zeggen.

Bij het Grand café de bosbaan staat ook al zo’n “I AMSTERDAM” geval. Net als op het museumplein. Er stond een jongeman op één been bovenop de letter I te balanceren toen we er voorbijtrokken. levensgevaarlijk. Het bord beklimmen op eigen risico is er niet voor niets bij gezet. Wat ook erg gevaarlijk schijnt te zijn is het beschilderen van de lantaarnpalen te Amstelveen. Er was tenminste een waarschuwingsbord voor neergezet. Voor wie de waarschuwing geldt is mij niet duidelijk eerlijk gezegd.

Mensen van de A.W.V. heel hartelijk dank voor deze mooie uitgezette route. Wij, en ik neem aan, de andere 452 medewandelaars van die dag hebben er erg van genoten.

Groet Lenie en Jolanda.