Dalfsen                              13 april 2013                          Bos en weidentocht

We vertrokken als vanouds weer met 2 bussen. Die waar mijn persoontje inzat werd begeleid door Ina en gereden door Koos, ons intussen wel bekend. Samen maakten ze er een heel gezellig reisje van. Ina vertelde ons al snel dat we om 10.00 u verwacht zouden worden te Nunspeet in de Dennenhoeve om daar aan de koffie met gebak te gaan. Wel nog blijven zitten en afwachten in de bus waren de instructies. Wie het waagde ongehoorzaam te zijn kreeg het aan de (wandel)stok met Henk!

Wat een onthaal in de Dennenhoeve. Nee niet zomaar een appeltaartje maar echt luxe gebakjes hadden ze er. We moesten wel nog even vragen of er nog een tweede bakkkie afkon. Hoewel, Doke kreeg zomaar een 3e aangeboden. Die zat vast in de goede hoek. Ook het afrekenen ging er op z’n veluws (het gemakkie) zodat we iets later van start gingen dan 10.45u

Noteer alvast de uitgaansdag op de 12e april 2014, want dan gaat er iets heel bijzonders gebeuren. De A.W.V. viert dan haar 65e verjaardag. Dat wordt een speciaal feestje, vertelde Ina ons toen we weer in de bus zaten. Kan het nog beter dan deze uitgaansdag dan, vraag ik me af. Want het was een heel geslaagde dag.

Te Dalfsen hebben we heerlijk door de bossen gedwaald. Vanuit Café restaurant Madrid gingen we van start. Jammer dat de zon zich niet liet zien maar we genoten toch wel. Een paardje met witte sokken wilde me niet aankijken, de geiten verderop keken prompt ook de andere kant op toen ik ze wilde kieken. En we werden hier gewaarschuwd voor de kippen! Bij ons in het westen doen ze dat voor de hond De rustplaats had luxe wc cabines die ook door te spoelen waren.. Je ziet, hier gaat alles anders dan wij gewend zijn.

Bij de rust begon het even te druppelen terwijl we er zaten, maar het was alweer droog bij vertrek. We liepen over het landgoed van slot Rechteren zagen we op een infobord. Het was ons al op opgevallen dat de hoeves allemaal dezelfde kleur luiken droegen net zoals je ziet te Haarzuilens. Dat slot gaat Ina bewonen als ze 65 is geworden zei Koos nog gekscherend toen we erlangs reden eerder op de dag. Ik wist niet dat de vereniging zo rijk was.

Ook kwamen we na een aanwijsbord met een scharrelkippen-eierautomaat (ik heb er geen voorstelling van eerlijk gezegd), langs een cultuurhistorisch infobord van Dalfsen. Die heb ik maar even gekiekt om thuis te lezen, anders was het zo laat geworden. Het blijkt dat we de dorpskern gemist hebben met veel monumentale pandjes. Ook stond er info over het beroep van eekschorser. Dat is het loskloppen van de bast van eikenstammetjes in de lente. Een bijverdienste voor de bevolking uit de wijde omgeving. De bast werd gebruikt voor het leerlooien en het kale stammetje was weer goed voor het palingroken. Hele gezinnen trokken naar de bossen om er, onder zeer primitieve omstandigheden, voor een paar weken te kamperen in een armzalig hutje.

Om 14.30 u waren we weer terug. De route liep achterlangs “Madrid” zodat we ook de speeltuin konden bewonderen, waar een vader lekker bezig was op de familieschommel. Om 15.00 u stapten we de bus weer in om richting Leusden te gaan. We werden door Koos voor alle heuvels gewaarschuwd die we nog moesten nemen alvorens we Gasterij Klaveet bereikten. De naam kwam Jolanda heel bekend voor. Zij herkende dit nog van Veronica’s discotour van vroeger. U kent vast ook de slagzin “Veronica komt naar U toe deze zomer”. Als ze in de buurt op vakantie was ging ze daar dan ook heen. Mooie jeugdherinnering.

Bij de Klaveet was het goed vertoeven. Het werd een waar diner met soep, kipfilet enz… Het ontbrak ons aan niets. Het personeel liep steeds langs om te vragen of het allemaal naar wens was. Jammer dat er vergeten was om nog officieel hartelijk te bedanken na afloop.

Bep en Carla werden nog geëerd met een speld voor het behalen van 15.000 km en 30.000 km als ik het wel heb. Helaas de foto die ik hiervan genomen heb is bewogen. Het zij zo. Tevreden gingen we weer huiswaarts. Koos was zo attent om mij er op te wijzen vooral mijn fototoestel niet te vergeten. Nou Koos bedankt hoor en tot de volgende keer.

Lenie van Leeuwen.