Haarzuilens                 
         winterwandeling               16 februari 2013   
        15 km
Met een goed gevulde bus vertrokken we uit Aalsmeer. Bij het wegrijden uit Hoofddorp
kwam ik de bus van Stevo nog tegen. Die is heel wat langer onderweg dan wij dacht ik nog.
Zij gingen namelijk naar Prinsenbeek. Er zal daar best nog wel veel confetti op straat
hebben gelegen, zo vlak na carnaval.
Om 11 uur waren wij al op de plaats van bestemming en kregen wel tot 15.15 u de tijd,
wat we als 15 km lopers zeer waarderen konden. Van sneeuw was geen sprake meer,
al lag er nog wel wat restijs op de sloten. Een zwaan rustte met zijn voetjes op het ijs terwijl
de rest van zijn poten in het water stond, een bizar gezicht. Onderweg zagen we zilverreigers
door het weiland lopen en een pauw kreeg al lentekuren. Hij pronkte aldoor met zijn verentooi.
Jammer dat ik hem niet goed op de foto kreeg door de afrastering.
Onze tocht was onbewust geheel gericht op het thema huwelijken. Eerst begon Jolanda
Mirjam het verhaal te vertellen over het romantische huwelijksaanzoek van haar dochter.
Toen bleek de rustplaats op 7,2 km, ook al helemaal te passen bij de stemming waarin we al
verkeerden. Het was een kerkje, als museum ingericht, met schilderijen van bruidsparen,
foto’s uit de oude doos van bruiloften en ter decoratie zelfs bruidstaarten van porselein.
We zaten er heel gezellig te genieten tot ik aangaf dat we maar weer eens op moesten
stappen. Hoezo we hebben toch nog ruim 2 uur de tijd, zeiden de dames. Wedden dat we om
14.30u aan de pils kunnen, zei Jolanda. Die weddenschap had ze verloren als ik er op in was gegaan.
Na de rust liepen we langs een boog met leve het bruidspaar. Oude volkswagen busjes,
a la boer zoekt vrouw, die we herhaaldelijk zagen keren (ze waren blijkbaar de weg kwijt) moesten
ook naar een bruiloft toe. Bij restaurant de 4 Balken hadden ze het eindelijk gevonden.
Een gat in het asfalt bleek ineens de vorm van een hart te hebben. En het hield niet op.
Mirjam vertelde tijdens het vervolg van de wandeling zoiets spannends over haar kersverse
bruidegom dat we niet goed meer opletten onderweg. Kortom we hebben een afslag over het hoofd
gezien en er, zonder erg, een kleine lus van de 25 km afstand bij genomen. Gelukkig waren we nog
net op tijd terug! Maar van een versnapering is het niet meer gekomen. Het was bijna direct instappen
en weg wezen geblazen.
Zoals U kunt lezen heb ik wel heel weinig verteld over hoe en waar we precies hebben gelopen.
Ik hoop dan ook maar dat iemand anders de route zelf leuk weet te omschrijven.
Dit verslag wordt anders veel te langdradig. Oh, trouwens ter informatie de rustplaats was in
Kockengen bij “Abrona”.Voor het geval U het gemist hebt.