1e Wintertocht A.W.V.                                          8 december 2012            Amstelveen. 25 km

Sorry Doke, ik had je oprecht afgebeld vrijdag omdat ik bang was dat het te moeilijk zou worden met al die gladde wegen. Maar toen ik de volgende morgen opstond en zag hoe stralend het zonnetje scheen moest ik toch op pad, anders had ik de hele zaterdag spijt gehad. Het was inderdaad heel lastig lopen en bij de middelpolder ging ik dan ook onderuit. Gelukkig viel er nog iemand net vóór mijn neus die de landing verzachtte, en een echtpaar hielp ons beide weer op de been via de minder gladde grasrand. We hebben de wandeling in 6 uur en een kwartier afgelegd, kun je wel nagaan hoe voorzichtig we gelopen hebben.

Ik zit dit verhaal nu met spierpijn en een blauwe plek op mijn bil uit te tikken, maar de tocht was, al met al, echt de moeite waard. Het is sprookjesachtig om door zo’n winterlandschap te wandelen, al moet je wel je ogen ook op de weg blijven houden. We liepen eerst richting Bovenkerk via oud Amstelveen maar trokken daarna al snel weer door het Amsterdamse bos. Daar hing een mistlaag boven de grondsneeuw, wat me een heel mystiek gevoel gaf. Misschien dat daarom die grote zwam, op de Berk verderop, me aan een wijwaterbakje deed denken. Achter de geluidswal van de snelweg was het gemakkelijker lopen dan voorheen.

De grond was er nu hard, meestal is het daar glibberen en glijden door de nattigheid. Hierna gingen we door het gebied langs Elsenhove en naar Ouderkerk toe. Het echtpaar dat ons opgeraapt had, heeft nog een ooievaar gezien daar. Natuurlijk zijn wij bij Loetje aan de Amstel neergestreken, dat is voor mij intussen een vaste rustplaats geworden. Ik heb er tevens een affiche mogen ophangen voor het concert dat ons koor, Voces Volantes, (samen met 2 andere koren)op 15 december a.s. geeft. Daarna volgde onze glijpartij die gelukkig goed is afgelopen. Abina in Amstelveen, zijn we niet aangegaan maar hebben direct het Jac p. Thijssepark aangedaan. Ook in de winter is het daar prachtig. Vervolgens kwamen we weer uit in het Amsterdamse bos. Bij de bosbaan stond een bruidspaartje te wachten op de fotograaf. Ik mocht een foto van ze nemen. De bruidegom heeft zelfs zijn wintercoat uitgedaan om trots zijn mooie smoking te showen. Op het laatste stuk door het bos werd het eindelijk drukker en zagen we kinderen spelen. Vooral bij de heuvel was het natuurlijk een drukte van belang met allemaal sleetjes. Op de reling van de bruggetje zagen we nu geen sneeuw meer liggen, dus het was al gaan dooien intussen. Dat konden we onderweg goed merken want koud was het niet.

Gelukkig ben ik weer veilig zonder brokken thuis gekomen. “Tricky was het wel”, zei Joke, mijn medewandelaarster voor een dag. (hoewel ze heeft zich ingeschreven voor de serie, misschien kom ik haar volgende keer ook weer tegen in het bos.)

Goed de eerste van de serietochten zit er weer op, het is thuis leuk nagenieten van de foto’s.

Lenie van Leeuwen.