Beverwijk                                          10 november 2012           Sint Maartentocht (15km)

De weersvoorspelling was slecht voor deze dag, maar achteraf gezien viel het allemaal reuze mee. Al was het wel druilerig, echte regen hebben we niet gehad. Het was wel een groot verschil met vorig jaar om deze tijd, toen ik hier bij toeval hier ook wandelde. Het leek toen nog volop zomer en bij “kwalitaria” zaten we zelfs, in ons hemdje buiten, in de zon. Het bedienend personeel moest er, door de drukte nog tafels en stoelen bijslepen voor ons.

Het huis, te midden van het bollenland, dat we passeerden aan het begin van de tocht, kon ik me ook nog goed herinneren. Het lijkt een grote bollenschuur maar is in werkelijkheid een woonhuis, een prestigeproject van een architect waar men destijds veel ophef over maakte in de weekbladen alhier.

Na zo’n kleine 3 km mochten we over het landgoed van Kasteel Marquette wandelen. Mooi al die smalle paadjes, alleen wel lastig praten met elkaar. Na een rondje kregen we het kasteel goed in het vizier. De oprijlaan en de toegangshekken waren versierd met rode en witte ballonnen, dus het was er feest. Leuk om nu dit kasteel eens te zien, i.p.v. slot Assumburg. Die zagen we wel in de verte tegen het einde van de wandeling. Bij catering Casse Croute hielden we rust. Het was er reuze gezellig, Jolanda merkte nog op dat je er een kookworkshop kunt volgen als je wilt. Na een blik op ons routeblad, zaten we niet meer zo op ons gemak. Het was al 13.00 u en we hadden nog ca 10 km af te leggen. De rust bij Kwalitaria (op 10 km) zat er dus niet meer in.

We trokken nog een poosje langs een spoorlijn en gingen door een gebied waar het afwisselend loslopen en verboden voor honden was. Lastig lijkt mij, om constant te sjouwen met die hond. Aan het eind van dit terrein, waar we onderweg trouwens aan de overkant van het water heel wat verschillende bouwstijlen van woningen zagen, werd mij verzocht een stukje terug te keren voor het kieken van een paal waaraan een stenen acrobaat hing. Vriendelijke verzoeken willig ik altijd graag in. Alleen kreeg ik zo stiekemweg het gevoel dat dit met opzet was gedaan zodat zij niet als laatste binnen zouden komen bij het startlokaal. De vriend van Doke werd ook al ongeduldig. Hij belde haar tenminste op, waar of ze wel bleef. Kortom iedereen scheen vol ongeduld op onze komst te wachten. Erg veel tijd om nog een drankje te drinken bij aankomst kregen we dan ook niet. Zou ik daarom van de weersomstuit de halve inhoud van mijn glas hebben omgekiept op tafel!? Ach, gezellig was het wel in ieder geval. Buiten de tocht om, die goed was gepijld en fijn was om te wandelen, werd er ook veel gelachen onderweg en dat is ook belangrijk.

Lenie van Leeuwen.