Beverwijk                 
                        10 november 2012  
        Sint Maartentocht (15km)
De weersvoorspelling was slecht voor deze dag,
maar achteraf gezien viel het allemaal reuze mee.
Al was het wel druilerig, echte regen hebben we
niet gehad. Het was wel een groot verschil met
vorig jaar om deze tijd, toen ik hier bij toeval
hier ook wandelde. Het leek toen nog volop zomer
en bij “kwalitaria” zaten we zelfs, in ons hemdje
buiten, in de zon. Het bedienend personeel moest er,
door de drukte nog tafels en stoelen bijslepen
voor ons.
Het huis, te midden van het bollenland, dat we
passeerden aan het begin van de tocht, kon ik
me ook nog goed herinneren. Het lijkt een grote
bollenschuur maar is in werkelijkheid een woonhuis,
een prestigeproject van een architect waar men
destijds veel ophef over maakte in de weekbladen
alhier.
Na zo’n kleine 3 km mochten we over het landgoed
van Kasteel Marquette wandelen. Mooi al die
smalle paadjes, alleen wel lastig praten met
elkaar. Na een rondje kregen we het kasteel
goed in het vizier. De oprijlaan en de toegangshekken
waren versierd met rode en witte ballonnen,
dus het was er feest. Leuk om nu dit kasteel
eens te zien, i.p.v. slot Assumburg. Die zagen
we wel in de verte tegen het einde van de wandeling.
Bij catering Casse Croute hielden we rust.
Het was er reuze gezellig, Jolanda merkte nog
op dat je er een kookworkshop kunt volgen als
je wilt. Na een blik op ons routeblad, zaten we
niet meer zo op ons gemak. Het was al 13.00 u
en we hadden nog ca 10 km af te leggen. De rust
bij Kwalitaria (op 10 km) zat er dus niet meer in.
We trokken nog een poosje langs een spoorlijn en
gingen door een gebied waar het afwisselend
loslopen en verboden voor honden was. Lastig
lijkt mij, om constant te sjouwen met die hond.
Aan het eind van dit terrein, waar we onderweg
trouwens aan de overkant van het water heel wat
verschillende bouwstijlen van woningen zagen,
werd mij verzocht een stukje terug te keren voor
het kieken van een paal waaraan een stenen
acrobaat hing. Vriendelijke verzoeken willig ik
altijd graag in. Alleen kreeg ik zo stiekemweg
het gevoel dat dit met opzet was gedaan zodat zij
niet als laatste binnen zouden komen bij het
startlokaal. De vriend van Doke werd ook al ongeduldig.
Hij belde haar tenminste op, waar of ze wel bleef.
Kortom iedereen scheen vol ongeduld op onze komst
te wachten. Erg veel tijd om nog een drankje te
drinken bij aankomst kregen we dan ook niet.
Zou ik daarom van de weersomstuit de halve inhoud
van mijn glas hebben omgekiept op tafel!? Ach,
gezellig was het wel in ieder geval. Buiten de
tocht om, die goed was gepijld en fijn was om
te wandelen, werd er ook veel gelachen onderweg
en dat is ook belangrijk.