Vaassen                                         20 oktober 2012          

Het was een fijne wandeltocht. Niet zo warm als voorspeld door Gerrit Hiemstra, die had het zelfs over korte broekenweer, maar toch al snel wel lekker met korte mouwen, al kwam de zon maar heel even om de hoek kijken.Bij die startplaats waren we eerder geweest, die oude houten indiaan kwam mij althans erg bekend voor. Bij het binnentreden van het lokaal begon een ezel buiten, hard te balken om aandacht.

De 15 km lopers splitsten zich in, direct-weg-wandelaars en koffiegenieters, maar bij de volgende rust kwamen we elkaar toch weer tegen. Er was veel bekijks onderweg, opvallend waren de vele Vliegenzwammen. (die rood met witte stippen). Hertenzwam (die rare bruine bollen) en Trechterzwam kwamen we ook tegen. Bep heeft voor mij de namen thuis opgezocht. Ja huiswerk hoort er zo af en toe ook bij. Onderweg was ook huisvlijt te koop. Men had nestkastjes en vogelvoerhokjes gemaakt en aan de weg gezet. De pindakaaspot op een plankje had veel aftrek. We kwamen verscheidene leden tegen die er de hele weg mee rondzeulden. In het bos was het even verwarrend toen er oranje pijlen bijkwamen. Later werd het ons duidelijker gemaakt bij een verkeersbord van “wielerclub Houdt de ketting strak”, met de mededeling deze te laten hangen. Logeren kon je er ook in de omgeving. Bij Bed en Stal onder andere. Waar zelfs de varkens lekker vrij in de modder aan het wroeten waren. Maar ook bij een deftige Bed en Breakfast met een prachtige vrijstaande rode Beuk en, naar ik dacht, een overdekt zwembad. De eigenaresse kwam direct een praatje maken toen we er stilstonden. Zij dacht dat ik een grapje maakte toen ik erom vroeg. Het gebouw, met verlaagde zitkuil, was bedoeld om heerlijk in te ontbijten en lunchen. Verderop had ze appartementen met wel plaats voor 14 mensen. Als iemand interesse heeft: www.mollenvlied.nl Ze overhandigde me ook vol trots een ansichtkaart met het logement erop. Intussen was ik wel mijn medewandelaars uit het oog verloren dus dat werd aanpoten.

Na de bossen van het Loo kwamen we weer in de bewoonde wereld. Vlak voor de finish, bij het kieken van een wit landhuis met de naam “Moshutte” werd ik prompt weer aan de praat gehouden . Een heer stoof direct zijn huis uit om te vragen waar deze tocht van was. Zodoende kon ik hem wederom vragen hoe het huis aan deze benaming kwam. De naam bestond al toen hij hier was komen wonen vertelde hij, er stonden indertijd hier plaggenhutjes met mos bedekt, vandaar dus. Nog netjes op tijd bereikte ik het einddoel. Het ging nog bijna mis toen we schuin links moesten, maar gelukkig zag ik in de verte nog wat bekenden de goede kant uitgaan. Er viel nog heel wat meer te vertellen maar dan wordt het langdradig.

Tot een volgende wandeling.
Lenie van Leeuwen.