Vlissingen               Ruytermars                   14 april 2012                   16.3 km

Om 8.30u vertrekken we weer eens met 2 bussen om onze jaarlijkse uitgaansdag mee te maken met de A.W.V. langs vele omwegen worden we naar de koffie met gebak geleid . We rijden o.a. via Wilnis, dwars door Harmelen en langs Gorichem, waar ooivaars met buit te zien zijn in het weiland. Onderweg verteld chauffeur Wim als een volleerd reislijder wat er zoal te zien is. Teveel om hier verslag van te doen, maar wel interessant. De plaats waar we uiteindelijk na 2 uur uitstappen is bij een 300 jaar Oud Jachtopzienershuis van Frederik Hendrik “het Liesbosch” geheten dat ligt tussen Breda en Etten-Leur. Het zit er erg aangenaam, pas een uur later vervolgen we de bustocht weer. Te Vlissingen komt een bestuurslid ons in de bus van harte verwelkomen. Erg aardig maar de zit is al lang genoeg geweest en we popelen om van start te gaan. In welzijnscentrum Ons Plekje is het bij de toiletten ook nog eens dringen geblazen.
.
Om 13.00 u is het dan eindelijk zover en kunnen we gaan. Het is een erg mooie route, eerst een stukje door het oude centrum en later langs de boulevard en het duingebied weer terug. Veel bijzondere dingen zagen we, zoals een oud Joodse begraafplaats en een granieten blok met een sleutel, waar ik spontaan op de foto wordt gezet met een Heer. Ook zien we een waterpartij “ Het Getijde”, die de eb en vloed in de Westerschelde symboliseert. Bij het standbeeld ‘3 meisjes in de wind’ maak ik met Mirjam erbij er zo even 4 meisjes van. ‘Goh, zegt zij, ik wist niet dat het hier zo leuk was, ik kom hier beslist nog eens terug’. Daarna gaan we richting het Arsenal en draaien om het standbeeld van Michiel de Ruyter om over de boulevard verder te gaan. We komen langs een gevangenistoren die in 1965 is gerestaureerd. Nu een gezellige uitbaterij waar al wat mensen in de zon zitten. Verderop is het Maritiem Instituut de Ruyter, waar een jongeman overzee zit te kijken, een kapiteinspet naast zich op het bankje. Een beeld later roept nieuwsgierigheid op, omdat het vanaf de zijkant net een potloodventer lijkt. Het heet ‘mens, zee en wind’ en blijkt bij nader inzien een man te zijn die een sigaret opsteekt, daarbij zijn jaspand vasthoudend om geen wind te vangen.
.
In het duingebied zien we hoe het helmgras wordt beschermd door wilgentakken. Het is net een lapjesdeken. Beneden zien we in de verte Alie en Jozien uit het Tuliphotel komen zij hebben daar een rustpauze ingelast. Officieel staat die aangegeven bij Restaurant Duinlust op 9 km, maar ook wij besluiten eerder op te breken en gaan naar camping de Dishoek daarvoor. Nou in moderne termen zijn we zwaar gedisd daar. Veel te duur en de meisjes hadden van bedienen geen kaas gegeten. Ze kwamen steeds met een of twee kopjes tegelijk naar buiten. Kortom het duurde te lang en we hadden nog maar een uurtje voor de laatste 7 km over. Gelukkig naderden aan de Galgeweg nog een drietal 10 km lopers zodat we aardig vertegenwoordigd waren als laatste binnenkomers. Bij bereik van het einde liep men al naar de bussen, we waren een kwartiertje te laat maar er werd niets over gezegd gelukkig. .
.
De tocht per bus ging naar Familieland te Hoogerheide hierna, waar we een lekkere broodmaaltijd kregen voorgeschoteld en soep met ballen vooraf. Althans Herman had veel ballen en de laatste mensen zagen er weinig. Het was weer erg genoeglijk allemaal , voor we thuis waren was het al behoorlijk laat, maar dat is niet erg na zo’n dagje. .
.
Lenie van Leeuwen.