2e winterserie               Amstelveen                   15 januari 2012                   25 km

Toch maar weer eens achter de laptop gekropen, de laatste tijd zit er echt de klad in. Om 8.30u Marijke en Bertie opgehaald om gezamenlijk, met de al wachtende Jolanda en Elly die werd afgezet door haar man, de tocht te ondernemen in het bos. Doke voegt zich op het laatste moment ook bij ons gezelschap.

Bij het toegangshek rechtsafslaand komen we eerst langs de oude dorpskerk die zo te zien pas gerenoveerd is. Na het oversteken van een drukke verkeersweg zie ik een voor mij bekend beeld van schaftende arbeiders , gemaakt door Hans Bayens, zo’n exemplaar met één arbeider staat ook in Lisserbroek. We lopen langs flats met op het pleintje een kinderbassin, zonder water uiteraard,en een slingerend mozaïkbankje alla Gaudi.

Twee meerkoeten maken zich gauw uit de voeten als we in de buurt komen. Elly verteld, naar rechts wijzend, dat haar kleinkind hier op school zit en ziet dat links, de school aan de overkant van het water, niet meer bestaat. Het is er nu een grote zandvlakte. Verrassend genoeg komen we hierna langs de Paaskerk. Een moderne, driehoekige witte kerk die voor de helft in het water staat. Ik was van plan om hier een concert te gaan beluisteren van het Pauluskoor, maar de plannen zijn gewijzigd intussen, en ik wist niet waar die zich bevond tot nu toe. Dichterbij dan ik gedacht had.

Na het Augustinuspark gaan we over de Sportlaan langs de Maarten Lutherflat. Ik raak wat gedesoriënteerd tot ik opeens de Emergohal aan de overkant van een sloot zie, als we langs een pad gaan waar in de verte een golfterrein is. We zitten aan de buitenrand van Amstelveen. Het landelijk aroma van pas bemest land en vers opgedregde modder krijgen we erbij. De stieren staan aan de horizon in een rij opgesteld allemaal met hun konten dezelfde kant op. Na wat wijken doorkruist te hebben komen we bij het eindstation aan van de tramlijn te Middenhoven. Jolanda kent het hier wel omdat zij hier nogal eens met het openbaar vervoer overstappen moet.

Om 10.45u zijn we bij sportcentrum de Meerkamp aanbeland. De serveerster is niet bepaald het zonnetje in huis. Ze neemt met een nors gezicht op. (later horen we dat er mensen wegliepen omdat het ze te lang duurde) Als we krapjes aangeschoven zijn op een bankje komt er een dame aanschrijden in een jurk van tule, of ze zo over de catwalk moet! Nu is het wel zondag maar je verwacht zoiets toch niet in een sportkantine. Bij binnenkomst werden we ook al bijna ondersteboven gelopen, alsof we onzichtbaar waren. Gelukkig maakte de tweede serveerster met haar goede humeur de sfeer wat aangenamer.

Door het Amsterdamse bos, beginnend achter de huizenrij van de Noordammerweg gaan we weer verder. Aan de bouwkeet achter de Urbanuskerk kun je zien dat er gewerkt wordt aan de renovatie. We volgen het pad aan de oeverlanden het landschap is kaal omdat het riet gemaaid is. Zo heb je wel ver zicht. Bij de splitsing zien we voor het eerst dat de afstanden aangeduid staan op de pijlen, het bestuur heeft extra werk verricht. Er wordt, middels een pamflet aan een boom, uitgelegd hoe het bos wordt onderhouden, door windworpgaten te maken. Zo krijg je bomen van verschillende leeftijd, waardoor het bos gezond blijft. Bij de kiosk blijven we even staan om een boterham uit de hand te eten, we gaan er niet naar binnen dit keer. Al hebben we wel al 18,5 km achter de rug en is het 12.00 u geweest. Een half uurtje later bereiken we de top van de heuvel, bovenop zijn een stel boksers aan het trainen. Via het paardenspringveld gaan we het bos uit, twee amazones poseren lachend voor de camera. We komen hierna door het Jac. P. Thijssepark.

Ik zie hier een eenzame echte koekoeksbloem in bloei en wilde krokussen. Maar het mooiste komt nog, als we op een bankje uitrusten. Nog nooit gezien en ook nog eens uitzonderlijk voor dit jaargetij. Twee Futen zijn in de plas voor ons aan het baltsen! Ze duiken samen onder en komen, met hun buikjes tegen elkaar als een levende fontein in één sprong omhoog uit het water. Jammer dat ik het niet dichterbij op mijn camera krijg, maar het is wel op mijn netvlies gebrand. Een dag later hoor ik Helga van Leur er op het nieuws ook over praten! Wat een belevenis. Via de brug bij de Landscheidingskade komen we het Amsterdamse bos weer in om zo weer uit te komen bij de Poelster. Het weer had zich goed gehouden, er was geen druppel gevallen tijdens de tocht en je beleeft altijd wat anders onderweg. We hebben er weer van genoten.

Lenie van Leeuwen.