Met Patricia, dit keer ,naar Aalsmeer gereden. Weer iemand die vol
vuur praatte over de Nijmeegse 4 daagse. Ze liet zelfs trots haar
kruisje zien. Dus weer genoeg gesprekstof voor mijn medewandelaars
Bep en Alie, die het al jaren doen. Door al dat enthousiasme zou ik
bijna overstag gaan.
Het was overdag slecht weer en om half 6 kwam het er nog met bakken uit,
maar de weergoden waren ons goed gezind, de regencape mocht in de rugzak blijven.
De tocht liep weer richting Oosteinde via de Middenweg onderlangs de molen
richting de Machineweg en dan weer Nieuw Oosteinde in. Aan de Zwarte weg
liep een pracht van een haan te paraderen, de kip vluchtte voor ons weg
de struiken in en moest niks van ons hebben. Er is een nieuwe toegangsweg,
naar de Hornweg aangelegd vanaf de Middenweg, zagen we. Al is die nog niet berijdbaar,
de hekken staan er nog voor. Of ze vanaf de Machineweg nog eens
gaan ontsluiten voor auto’s is nog steeds de vraag, een klein stukje is
nog steeds fietspad.
Bij winkelcentrum Nieuw Oosteinde kon ik gelukkig even naar het toilet bij
de New York Pizza. Aan het pleintje voor O.B.S. de Zuid Ooster viel ons een
leuk beeldje op: aan een kant was het een jongetje met een duif boven het
hoofd en aan de andere zijde een grote zon met een lammetje; staande op een
ronde bakstenen zuil. Bep en ik vonden het fotowaardig. Het gebouw naast de
bibliotheek heette niet alleen de Mikado maar had zo’n stok ook aan de gevel hangen.
Opmerkelijk dat ik die vorig jaar niet gezien heb, of zou die er toen nog niet
geweest zijn?
Weer trokken we door de Citroenvlinder- en Argusvlinderstraat om op de aloude
vertrouwde Aalsmeerderweg de terugweg weer aan te vangen. Daar liepen we langs
een nieuw huis met een mooie symmetrische aangelegde tuin. Stilstaand bij de
stoplichten aan de Machineweg kon ik eindelijk mijn wandelgezelschap fotograferen.
( Uit zichzelf stilstaan doen ze er niet voor hoor, want dat is achteruitgaan.)
Over het Bielzenpad gaand zagen we dat de atletiekbaan weer volop benut werd met
hardlopers. Om de hoek bij het Spoorlijnpad begon het al wat te duisteren en
bij het Wellantcollege waren dan ook de straatlantarens al aan. Na de kruising
van de n 201 zat de tocht er alweer bijna op. Om 20.30u waren we bij Joke en Krijn
aan de inschrijftafel om ons af te melden.
Vorig jaar, in mijn eentje, leek de tocht veel langer. Zo zie je maar weer,
in gezelschap is het een fluitje van een cent.