Tja wat valt er over deze tocht nog te vertellen behalve dat we heerlijk
door de bossen hebben gewandeld, het heel goed gepijld was,en het woord
Ugchelen wel heel moeilijk moet zijn uit te spreken voor buitenlanders,
met die dubbele g/ch.
In eerste instantie kon ik niet mee omdat de bus al vol was toen ik me
aanmeldde, maar er werd van de week toch nog gebeld dat er een plaatsje
vrij was gekomen. .
Bij de start kwamen net een grote volwassen- en een kleine zwarte Piet
(in opleiding), uit een privékamertje, naast de toiletten waar wij stonden
te wachten. In de sporthal zelf zagen we ook de sint staan. Hij was wel
klein van stuk vonden wij. Logisch, oude mensen krimpen natuurlijk en hij
is stokoud, moet je maar denken. Omdat het allemaal wat lang duurde voor
we van start waren, staat hij niet op de foto.
Het liep, na een paar straatjes al gauw de Bruggeler bossen in.
Er is daar een heel grote begraafplaats “de Heidehof” genaamd waar we
tijdens onze tocht geheel omheen hebben gelopen. Des te vreemder kwam het ons voor
dat we midden in dat bos een gedenksteen(zonder tekst) tegen kwamen met een fotootje
van een nog vrij jonge vrouw.
De paden in het bos waren op sommige plekken behoorlijk drassig zodat we
nog wel eens voorzichtig , in ganzenpas ,langs de bomen moesten, maar over
het algemeen liep het lekker vlot. Bij Campingterrein “ De Wapenberg”,
viel ons clubje van 9 uiteen omdat een van ons daar ging toiletteren en
de meesten toen doorliepen. Achteraf was de rust niet veraf geweest en
had dat daar ook gekund, maar dat weet je niet altijd. Die rustplaats
was in een gebouwtje behorende bij een kloostercomplex . Een heer vertelde,
tijdens de rustpauze dat het hier nu beheerd wordt door het Leger Des Heils.
Ex- verslaafden worden hier opgevangen en zij kunnen hier terecht voor werk
in een speciale werkplaats.Toen we na de rust weer verder trokken over het
landgoed zag ik dat er licht brandde in het kerkje.(helaas, geen tijd om te kijken)
We staken hierna een verkeersweg over en gingen weer verder door een gebied dat het
Bisschopsbergje heet, er stroomt ook de Ugchelerbeek doorheen.
Na een hondenroute en een ingestortte berg van Berkenstammen (een mede loopster had wel
zin in een stammetje, voor een kerststukje als ze dunner waren geweest)kwamen we langs
een ven dat de naam “Salamandergat”draagt. Daar zat een paartje gezellig
op een bankje van te genieten. Hierna passeerden we een oude (Archeologische)
grafheuvel en kwamen we weer bij Heidehof uit. Aan de rechterzijde waren allemaal
kindergrafjes en een strooiveld. Links was een open landschap. Eindelijk brak de zon
toch nog even door. Het was de hele tocht bewolkt gebleven al had de weerman
zon voorspeld voor ’s middags. Het eerste bewoonde gebied (de Casimirlaan)waar we
doorheen gingen was een wijkje waar alle huizen werden gerenoveerd.
Om de hoek zagen we onze bus al geparkeerd staan, maar we moesten eerst
nog door naar het startlokaal natuurlijk. Daar aangekomen bleek de sint
alweer vertrokken te zijn. Ter compensatie heb ik Arend uit Zwolle (en zijn maatje)
maar op de foto gezet. Deze man kom je echt overal tegen op zijn klompen. Hij scheen
zich mij ook te herinneren want hij was heel enthousiast toen hij mij zag. Ik heb hem
al eens een foto gestuurd die ik genomen had tijdens “De Schiphol bij nachttocht”
van de A.W.V, jaren geleden.
Op de terugweg,
in de bus, ging nog een mooie beker rond.
Het is een groepsprijs die we hebben ontvangen van deze wandelvereniging.
Hij krijgt een mooi plaatsje in de vitrine zei onze voorzitter.
Het was weer fijn:Lenie van Leeuwen.