Giethoorn                25km                 18 september 2010

Vrijdags belde ik mijn zus, uit Wanneperveen, vertel haar dat ik in de buurt kom en merk terloops op dat ik dan misschien haar dochter wel tegenkom( die heeft het wandelen sinds kort ook uitgevonden) Zegt zij, lachend:“Oh, maar Brenda gaat de Dam tot Damtocht doen!” Frappant, zo’n reis ondernemen, alleen maar om te wandelen! Bij de A.W.V.is dat gemakkelijk. Je stapt in de touringcar, wordt naar de bestemmingsplaats gereden en weer op tijd thuis gebracht . Zij moet er heel wat meer moeite voor doen,denk ik. Achteraf bleek wel dat zij (in Amsterdam)beter weer getroffen heeft dan wij, te Giethoorn.

Daar er geen routeblad lag met de 25 km afstand, besloten Jolanda en ik eerst 5 km en daarna 20 km te wandelen.Vanaf de start, moesten de regenjassen al aan en in de eerste bootjes, waar we langs kwamen, werd al hevig gehoost. Aan de Kloostersteeg, zagen we zwarte Hooglanders in de ene wei en bruine in de volgende. Hierna kwamen al gauw de eerste bruggen in zicht waar Giethoorn zo beroemd om is. We werden zo rondgeleid dat we nogmaals dezelfde Kloostersteeg in moesten om weer terug naar de start te gaan. (een achtvormige route dus) Wel kregen we zo al een heel goede indruk van Giethoorn. Vooral de vele soorten bootjes vallen je dan op.Van fluister- tot overdekte rondvaart boten.Er ging zelfs een moedige familie in een klein open roeibootje van start! En als je al die bruggetjes ziet vraag je je wel af hoe de mensen hier boodschappen doen. We zagen ook privé ophaalbruggetjes. Lekker omhoog zetten, als je geen visite wenst. Ook waren er dames die via een touwladder vanaf zo’n bruggetje in het bootje stapten.Dat zag er wel moeilijk uit.
Terug in het lokaal, namen we eerst koffie alvorens aan de 20 km te beginnen. Een drukte van belang daar, een buslading Haringstadters (Enkhuizers?)was gearriveerd.
Bij de 2e start ging het dezelfde Kerkweg af maar dan rechtsom. Een groepje wandelaars kwam ons tegemoet, ze dachten dat ze fout liepen. Het is ook wel even wennen, je loopt kilometers Kerkweg zonder de Kerk tegen te komen, logisch dat er dan wordt getwijfeld. Opeens stoot Jolanda mij aan en vraagt of er nu ganzen of eenden verderop in het weitje lopen.Het waren inderdaad heel vette eenden tussen de ganzen in. Sta ik er een foto van te maken, vraagt ze ineens of ik geen last heb van dat schrikdraad waarop ik leun! De foto was wel bewogen. Na dit avontuur zien we eindelijk het kerkje en komen we schijnbaar in de dorpskern, want het is hier drukker dan voorheen. We lopen langs een standbeeld van Albert Mol en zien ook een monument van Bert Haanstra.De trompet bij Grand Café de Fanfare vind ik wat sprekender, eerlijk gezegd. Vlakbij café het Zwaantje moeten we onder de weg door en zien we nog even een glimp van de 10 km lopers.Wij hebben er dan 5+7km op zitten en gaan daarna over het kanaal richting Beulakerpolder. Er is daar een mooie rustplaat gecreeërd voor fietsers. Om jaloers op te worden. Weet men wel hoe weinig banken er zijn voor wandelaars in verhouding tot fietsers? In de Beulakerpolder krijgen we, als we over het water kijken, beiden de indruk of we vanaf Leimuiden de watertoren van Aalsmeer zien.Het beeld is exact eender. Na deze polder moeten we een lang eind fietspad volgen naar Dwarsgracht, wat een plaats blijkt te zijn. Men doet daar pogingen om het dorpslandschap te herstellen met vrijwilligers,staat er op een infobordje. Intussen bekijkt Jolanda welke jams er aan het stalletje te koop staan. We moeten weer een hoge brug over en komen dan voorbij een standbeeld van een fierlejepper (Polsstokspringer) Bij de Otterskooi, op 13 km, gaan we dan toch maar eens rust nemen. Eerst nog buiten onder de parasol (het was even droog toen we door de polder trokken) maar al gauw naar binnen om te schuilen. Erik Jan met zijn zonen (die de 30 km doen) kwam toen net de hoek om zeilen. Na deze pauze ging het richting Kalenberg over weer een smal pad. Eerst moeten we uitwijken voor een boer op een squad en daarna voor een jolige groep die op electrische solexen komt aantuffen. Grappig, vorige week bij Medemblik, waren het oude solexen die we tegenkwamen en nu de allernieuwsten. Dan volgen we het Truilpad na een brug tot aan het kanaal, alwaar de grote ophaalbrug openstaat om een zeilbootje door te laten. Op de hoek staat, ter versiering,een bathhut op wielen in de tuin. En aan het kanaal is een infobord over nieuwe Veendorpen, maar dat is helaas bijna niet te lezen, zo verouderd.

En net zoals bij eerdere routes, zien we nu eindelijk de plaatsnaam Giethoorn op een bord. Daarachter, wonderwel, een half kerkje zonder toren. Na de verkeersweg te zijn overgestoken komen we, langzaam maar zeker, weer op bekend terrein. Na een plaatje te hebben geschoten van een huis met poppenkraam achter de ramen en een meisje die pony’s aait, moeten we weer de bruggen op en dat valt best tegen. We worden ook nog eens achtervolgt door een klein rood katje. Ik denk dat het dezelfde is die we eerder op de 5 km zagen, maar Jolanda heeft beter opgelet en ziet dat deze geen belletje om heeft. Later komen we die ook tegen. Ook zien we nog een drietal schapen in een hoekje gedrukt, sip staan kijken, naar alle bagger in hun weitje. Een baggeraar is daar ijverig mee bezig. Als we in het startlokaal aankomen blijken we de laatste te zijn waarop het hele gezelschap zat te wachten. En dat terwijl we een uur eerder binnen zijn dan gepland was. Als de buschauffeur gevonden is kunnen we dus eerder huiswaarts. Het was een fantastische tocht al had het nog mooier geweest zonder regenbuien. Maar je kunt niet alles hebben.


Lenie van Leeuwen.