Wandeltocht te Ridderkerk.               15km
                8 mei 2010
De naam Ridderkerk, in gebied IJsselmonde nabij Rotterdam, doet direct aan ridders denken.
Toch klopt die gedachte niet. Ridderkerk dankt zijn naam aan het geslacht Riede, dat
hier vroeger de grootste grondbezitter was . In 1292 heette het nog Riederkerke.
De bus ernaar toe was goed gevuld vandaag en al regende het onderweg, er is tijdens
onze wandeltocht geen spatje gevallen.
In het startgebouw “De Fakkel”,liepen we direct
tegen het binnenbad aan. Er stond een dolfijntje met de bek open, zoals Holle Bolle Gijs
in de Efteling; om afval te vangen. Hij brulde er gelukkig niet bij!
Aan het begin van de
tocht werd ik door verscheidene, ijverige medelopers , gewezen op mooie of bijzondere foto
objecten zoals: een langharige kat (pers) een ingemetselde gevel met” ons huis 1913” en
kleine eendjes.
Zo was er aan het eerste stukje ook (bij de Benedenweg) een infobord
over een Lijnbaan of touwslagerij, die daar zou zijn geweest. Men maakte vroeger van vlas,
henneptouw; voor tuigage van zeilschepen.
In Aalsmeer niet onbekend. De benaming lijnbaan
is daar nog in stand gebleven.
Bij einde Slikkerveer,kwamen we langs een mooi landhuis,
genaamd: Huys te Woude. Laat ik thuis nu gelezen hebben dat hier in de buurt een ruïne
van kasteel De Woude moet hebben gestaan. Dit kan geen toeval zijn. Is dit ervoor in de
plaats gekomen, vraag ik me af.
Na een plasje , met een binnentent visser aan de overkant, was het zwaaien naar de 10 km
lopers die linksaf gingen waar wij rechtsaf moesten.
Hierna werd het, gelukkig voor mij,
qua fotograferen, wat rustiger daar we een industrieterrein over gingen en langs een Rijksweg moesten.
Op het routeblad stond dat er evt. bij mooi weer een natuurpad te volgen was. Helaas
werd er daar aangegeven dat het er te glad was. (waarschijnlijk door de vele regenval de
laatste tijd)
Dan maar het fietspad langs de rivier volgen naar de haven met pleziervaartuigen
en containeropslag. Nabij een gigantische boot, het dijkje op gegaan om die eens beter te
bekijken en er ingestonken. Dit is namelijk een gebouw in de vorm van een groot cruiseschip.
Nadien ging er een lichtje bij me op. Ik had hem eerder gezien (in juni 2008) tijdens een
tocht te Kinderdijk. De buschauffeur had het ons toentertijd verteld bij het langs rijden.
Aan de Ringdijk was Elly langzamer gaan lopen om mij te duiden op een nieuw infobord
(die ik inderdaad niet had gezien) Hierop lezen we dat op de plaats van de aanlegsteiger
De Schans was; een verdedigingswerk die de Prins van Oranje had laten bouwen ter voorkoming
dat de Spaanse troepen (tijdens de 80 jarige oorlog) via de Merwede en de Maas Rotterdam
zouden bereiken.
Aan de overkant, bij Krimpen aan de Lek ,was ook zo’n schans. Boven op de
dijk nog een foto gemaakt van de Kerktoren die spontaan één uur sloeg; dus we hadden er
alweer ruim één uur opzitten en moesten er nog één alvorens we de rust zouden bereiken.
Het volgende bord was aan de beurt, met tekst over het pontje van Krimpen aan de Lek en
over een sloepenwerf die 115 jaar bestaan heeft. Bij de naam Krimpen aan de Lek, denk ik
voortdurend aan het onsterfelijke lied van Wim Sonneveld:”Geef mij maar een zwoele nacht
in Krimpen aan de IJssel,’t krieken van de dag in Krimpen aan de Lek”.(kwek kwek)
En wéér
was er ’n bord . Nu over de” Kuilenburgse boot”. Een raderboot die éénmaal per dag van
Culemborg naar Rotterdam voer en weer terug, met veel mensen, vrachtgoederen en vee.
Na dit kwam een heel ander bordje in beeld. In een lege plantenbak stond namelijk(vol dankbaarheid!)
geschreven; wat vervelend dat je mijn planten geleend hebt. Breng je ze ook weer terug? Dat gebeurd
hier dus ook en niet alleen in de grote stad, zei Jozien nog.
De enig overgebleven bezienswaardigheid hier; Huys ten Donck, was een teleurstelling , daar dit
voorname huis helemaal ingepakt was. Restauratie werkzaamheden, neem ik aan. Alleen de voordeur
was nog te bezichtigen. Ook hier was een bord ter informatie geplaatst. Een hele geschiedenis,
die U zelf ter plekke maar moet lezen. Het wordt mij een beetje teveel van het goede. Jammer
dat er zoveel is afgebroken ; dat we het van de borden moeten lezen.
Wel vertelde een passerende heer
ons dat het Engelse landschapspark erachter heel mooi is om door te wandelen, maar dat stond niet als
alternatief aangegeven op de route.
Na een goed half uur zagen we, op een bankje in het park, twee mede wandelaars hun brood
nuttigen en voor het winkelcentrum zaten nog drie andere dames, maar de groep waar Jozien
en ik oorspronkelijk mee liep waren we uit het oog verloren. We hoopten op een weerzien bij de
rust in wijk Bolnes (op 9,2 km) maar nee, hoe we ook keken, spoorloos. Tot we , buiten gekomen,
ze opeens op straat zagen staan. Zij hadden in het winkelcentrum gepauzeerd,
dus nu konden we de laatste afstand weer ( bijna) voltallig verder. Eén van de
club bleek zich te hebben aangesloten bij de 10 km lopers.
Die laatste 5 km was snel gelopen, langs een school, een kinderboerderij; waar haantjes
dachten eten te krijgen toen ik ze kiekte, door de Eikendreef; waar geen eik te vinden was
en langs een mooie laan, waar de meidoornbomen volop in bloei stonden. Hierna
door nog een park en langs een voetbalveld, waar jongens volop aan ’t trainen waren
en voorbij een crossfietsterrein waar twee jongens ook lekker bezig waren.
Op tijd terug om nog even de volgende tocht te bestellen bij de wandelvereniging en om,
om 15.15u weer naar de bus te wandelen. Op de terugweg was het regenachtig.
We hebben het toch maar weer getroffen.
Lenie van Leeuwen.