Westplastocht                        Aalsmeer             28 MAART 2010

Mijn vriendin Marianne, vroeg mij laatst:”is dat nog leuk, die tocht, als je Aalsmeer kent als je eigen broekzak?”
Het antwoord is ,ja het is altijd afwisselend , vooral als je de 25 km wandelt.
De weersomstandigheden en het gezelschap maken er steeds weer een andere belevenis van.
De weersvoorspelling was niet zo best deze dag, maar gelukkig werd, door de harde wind, het donkere wolkendek al snel weggeblazen. (dus geen regen)
Wat het opstaan betreft, was het even afzien. Een uur eerder dan gepland i.v.m . de zomertijd.
Elly, met wie ik liep, had haar hond Russel weer meegenomen.
Het is dan wel wandelen met enige handicap. Hij staat stokstijf stil als hij denkt dat er teveel auto’s zijn en duikt elke zijweg in die hij tegenkomt.
Maar goed zo’n tocht is ook gezond voor hem, moet je maar denken.
Vanuit Racketsport was het direct linksom de hele Beethovenlaan door en naar de Kudelstaartseweg.
Bij het surfeiland zijn ze met een nieuwbouwproject bezig. Het zal wel een restaurant worden , zo te zien.
Er is al een nieuwe parkeerplaats aangelegd. Over de Kudelstaartseweg vervolgden we de tocht.
Bij de fortbocht zagen wij een , nog niet eerder ontdekt, beeldhouwwerk, zonder naam.
Te Kudelstaart ging het weer achter de R.K.kerk langs. Die was goed in beeld , de wilgen zijn er net geknot en de boom ervoor heeft nog niet eens blaadjes.
De lente is sowieso erg laat op gang gekomen, na deze lange winter.
Aan de Bilderdammerweg kwamen we langs kerkelijk centrum “De Spil”, waar net een dienst begon.
Op het Corry Vonkpad liep ons een dame met kinderwagen tegemoet. Alleen zat er geen baby onder de deken maar een klein (ziek?) hondje.
Hierna liepen we richting Leimuiden via de Herenweg.
Blij dat we niet fietsten met die straffe tegenwind. Notabene kom je dan langs een zeilmakerij die “Voor de Wind”’ heet.
Erg gek vonden we het dat er geen lammeren in de wei liepen, alleen maar oude schapen daar.
En er stond een grote wals langs de kant van de weg waar Russel een oogje op had. (niet meer vooruit te branden!)
Om 10.30u besloten we een bakkie te halen bij Plasmeyer. Dat bleek een goede zet want voorlopig was er niets meer.
Er zat nog een echtpaar dat hetzelfde bedacht had als wij.
Die zaten zelfs al aan de spaghetti, zeker energie tekort. Na de koffie met gebak, het is tenslotte zondag, weer vrolijk verder.
Vlakbij de kruising van Leimuiden zagen we een oude NZH bus geparkeerd staan. Pure nostalgie, als kind ging ik met zo’n bus mee naar Leiden om te stadten.
We moesten de kruising over , Leimuiden in. Aan het Kloofpad, voor de Hoofdstraat stuitten we op een lieflijk, Vlinder kunststukje, dat daar in het water dobberde.
We hadden er 10 km opzitten volgens de route beschrijving.
Na de tolbrug ging het linksaf naar Vriezekoop-Zuid. Daar loopt de weg over het erf van een oude boerderij met aan het eind een erg oude schuur. Als je je omdraait, zie je pas de waarschuwing “Let op kinderen!”, op de muur staan.
En er kwam een auto met een rotgang langs. Ach, zei een vrouw die er wandelde met haar dochter, wij zijn dat wel gewend!
Ze kunnen er beter, let op auto’s neerzetten.
En eindelijk waren daar de eerste lammetjes in zicht. Eerst zagen we allemaal zwarte met een witte bles en later de gewone witte. De oude schapen waren wel al kaal geschoren. Veel te koud voor de tijd van het jaar.
Over de Bilderdammerbrug gingen we rechtsaf langs de schaatsende nijlpaarden van de ( Aalsmeerse) beeldhouwer Miep Maarse. De 40 km lopers moesten daar naar links. Nu volgden we steeds het Jaagpad langs het Amstel/Drechtkanaal.
Ik vind het daar altijd even heerlijk om te wandelen. We hadden ook nog eens wind mee daar.
Alleen die veeroosters zijn wat lastig. Elly verdient heffingstoeslag voor al dat tillen van d’r hond.
Bij het Tolhuissluis hing een briefje aan het hek: van 1 april tot 1 oktober open.
3 jaar geleden hadden de bewoners van het pand een partytent opgezet in de tuin en zo een gezellig terrasje gemaakt waar je , bij koffie of thee, heerlijke, eigengebakken, taart kon eten.
Een gouden greep blijkt wel. Ik heb heel wat mensen horen klagen dat ze nog niet open waren.
Achter Kaasboerderij”Ter Leeuwe” lijken wel vakantie huisjes te zijn geplaatst. Ook een nieuwe broodwinning?
Bij “ Huis Ter Lucht”,miste ik het hangbuikzwijntje. Zijn hok, met de naam Knorretje erop, was leeg en verderop zijn we hem ook niet tegen gekomen.
Het is alweer 6 jaar geleden dat ik het beestje voor het eerst tegenkwam op een tocht.
Leeft hij eigenlijk nog wel, vraag ik me nu af.
Bij het volgende huis, met boomhut, en veel rommel eromheen,kwam een moeder met kruiwagen aangelopen, met hierin een klein meisje.
Zo uit de kool getrokken? Langs het pad, links van ons, net over de sloot, is een nieuw pad in aanleg. Zou dat misschien een fietspad worden?
Dat zou ideaal zijn,want dit pad is, vooral in de zomer, te smal voor fietsers én wandelaars. W.S.V. Jan Ploegensluis 1881. Weer eens op de foto gezet.
Gek he, bij de letter W denk ik altijd eerst aan Wandelen en dan pas aan Water.
En eindelijk zagen we de Vrouwenakkerbrug in de verte. Vóór de brug moesten we linksaf richting de Kwakel.
Bij Halfweg verkochten ze paastakken aan de weg voor een kwartje. Geen geld!
Aan de T kruising van het Kwakelsepad stonden twee uitnodigende bankjes met een, grappig , rood geel,vuilnisbankje ertussen.
Net een heertje met een strikje voor. We gingen er niet zitten want we wisten dat er aan de Drechtdijk een snackbar (’t Trefpunt) moest zijn.
Hij was wel verder dan ik gedacht had. Daar zijn we dan ook neergestreken. Russel werd verwend met hondenkoekjes en water.
De zaak was, zo te zien aan de planten met gelukswensen, net overgenomen.
Achterin hangt een prijzenkast van de Solexvereniging.
Na de Vuurlijn, met zijn prachtige Damsluis (onderdeel van de Stelling van Amsterdam) was het oversteken en rechts langs huize “De Pauwenhoek”. Waarom heet dat zo, als je geen pauw ziet, vroeg Elly nog. Ik zou het niet weten.
Nog een klein stukje park, in de legmeer,door en we waren er weer. We werden nog even vermaakt door een illusionist, genaamd Simon Bakker, in Racket Sport. Het was een leuke tocht.

Lenie van Leeuwen.