Bergen op Zoom                         ( 25KM )             20 MAART 2010

Om 7.30u vertrok de bus met 33 inzittenden en chauffeur. Die laatste stopte( bijna aan het eind van de rit) bij een benzinepomp om, zo gezegd , de bandenspanning te controleren. Hij had hoge nood!
In het startlokaal kreeg Jolanda een kleine aanvaring bij de inschrijftafel. Deze dame wilde 33 briefjes zien. Jolanda vulde het op háár manier in en liet daarbij haar stralende lach zien. (met slotjes)Zo konden we toch op tijd van start met haar.
Eerst nog gezocht naar routebeschrijvingen. Niet aanwezig. Er kon via de pijlen worden gewandeld. Wat uitstekend te doen was.
Ik vermoedde al dat we hier eerder waren geweest. Toen ik de Gertrudiskapel zag wist ik het zeker. Het is inmiddels al weer 4 jaar geleden,
Deze heilige wordt opgeroepen bij een mollen- ratten- of muizenplaag en 17 maart is haar Naamdag. Toentertijd even van binnen bekeken( mooie glas-in-loodramen) nu werd daarvoor geen tijd genomen.
Het enige excuus is dat wij toen 18 km Liepen en nu 25km. Maar laat ik aan het begin van de route beginnen. Aan de overzijde van de straat hield men een rommelmarkt die tot 3 uur duren zou, zagen we bij het verlaten van het startlokaal.
Hennie wilde daar wel heen. Maar eerst wandelen natuurlijk.
We kwamen door een park, vernoemd naar Anton van Duinkerken. Een dichter wiens beeltenis op de Grote Markt staat. Hij studeerde destijds voor priester maar brak die studie af toen hij een schrijfverbod kreeg van de kerk.
In het park ontmoetten we een man met 2 doggen, hij poseerde netjes voor de foto, op verzoek van Elly. Na de Ontmoetingskerk (sprekend gelijkend op de Kruiskerk te Amstelveen) kwamen we bij een soort verdedigingswal. Dat heet hier een Ravelijn en heeft de naam” op de Zoom”. De rest van deze verdediging is gesloopt. De Zoom is een rivier trouwens.
Hierna trokken we richting Markiezenhof. Karel V verhief de Heren van Bergen op Zoom in 1533 tot Markies. Zegt mij voor de rest weinig. De enige markies die mij bekend is, is die van Carabas, uit de gelaarsde kat.
Na de markiezen zagen we een bankje met “Me n’Ebbe de tijd aan ons eige”. Nou met deze vlotte lopers vroeg ik het me wel af. Op het marktplein kwamen we langs Schouwburg de Maagd en overstekend langs de St. Gertrudiskerk, met haar toren die de Peperbus wordt genoemd. En daar was dan de Gertrudiskapel die ik al eerder vermeldde. Helaas is er een nieuwe wijk achter gebouwd.
Bij Mc Donalds zijn we daarna aan de koffie gegaan. Wist U dat je daar 65+ korting krijgt?
Na deze pauze gingen we een brug over. Links in de laagte ligt daar een speel-verkeerspleintje dat naar Amalia vernoemd is.
Op een grasveld voor het water ( de Schelde?)speelden bronzen geiten. Kijk die hoeven niet geruimd te worden, zei Elly nog. Het ging weer richting centrum, na een plein met stenen ringen om de bomen te zijn gepasseerd, waar heel veel mos op groeide.
Door de Lieve Vrouwepoort ( stadspoort in de 14e eeuw, later in de 15e eeuw gevangenis) liepen we via de oude haven het centrum weer uit. Aan de waag op de sluis kun je nog zien dat daar eerst water was.
Vervolgens kwamen we langs een oude kazerne. Ik ving nog net een glimp op van een filmploeg aan de achterzijde. Op zo’n zelfde gebouw aan de overkant zag ik de afdruk van oude letters op de muur staan. Er stond op: Wehrmacht bezirksw.. ,de rest was te vaag om te lezen. ik denk dat hier Duitsers gelegerd waren in de oorlog.
Na verscheidene leuke pandjes , één met een privé torentje en huize Magdalena, (een mooie witte boerderij met luiken) moesten we een kruising over en kwamen we even door de plaats Halsteren.
Daar was een aspergeveld gereed gemaakt. Het plastic moest alleen nog over de bedden worden gespreid. Na een kleine modderroute en wat paarden liepen we Halsteren alweer uit, maar niet zonder St. Gerardus te hebben gegroet. Hij stond aan een bosrand in een kleine overkapping met de tekst ”Geef Gerardus hier Uw groet en weet alles komt goed”.Hij schijnt te worden aangeroepen bij koorts nierstenen en geelzucht.
Terug in Bergen op Zoom, was er weer een. Hij heet St. Quirinus en heeft een kapel en een bord met een putje (het St Crijnsputje genaamd) Daar staat: Ga hier Quirinus nooit voorbij ,of zeg Quirinus bidt voor mij.
Deze heilige wordt geroepen bij infecties aan ogen keel en oren. Dus toch maar een schietgebedje erbij gedaan.
Ja, je weet wel dat je in Brabant loopt hoor! En, hoera er was ook een tweede rust . We waren er hard aan toe, het begon knap zwaar te worden. Het was in een nieuw witstenen complex. Ik heb er gauw wat thee gehaald en ben daarna buiten gaan zitten, met Elly en Hennie. Het leek mij binnen erg benauwd. De rest van onze groep heeft wel binnen gezeten.
Ik zat nog naast een meneer die i.p.v. water, wijn dronk, uit een klein flesje. Dat had hij geleerd tijdens de Nijmeegse 4daagse. Ze hadden toen na een avondje feesten nog een restje wijn over en hij heeft daar de volgende dag lekker op gelopen ,zei hij. Sindsdien is dit zijn vaste medicijn.
We waren weer voltallig na deze onderbreking en moesten via een smal pad, langs een groot fort. De dames binnen hadden gelezen dat dit behoorde bij de Westelijk Brabantse Waterlinie. Nooit van gehoord.
Wij wisten alleen van de Hollandse Waterlinie. Na wat bergen en dalen kwamen we door een gebied wat Buitenlust heet.
Naast de normale verboden op het toegangsbord stond ook dat je er niet met een spelend muziekinstrument door mocht gaan. (eigenaardig, ik neem me fluitje nooit mee onder het wandelen.) Hierna zagen we een groot aardbeien veld. De aardbeien stonden niet in de volle grond, maar op ca. één meter hoogte in zinken goten gepoot. Er werd volop in gewerkt.
Intussen was onze groep weer verspreid. Elly had er de spurt in gezet en liep, een heel eind verder, op met Myriam.
Dus toen we in het startlokaal aankwamen , verwachtten we ze daar te zien zitten. Maar nee niet dus. Nou dan zijn ze zeker naar de rommelmarkt gegaan, dachten wij. Ook niet dus.
Ze waren zo aan de praat geraakt dat ze de route weer opnieuw aan het lopen waren, achter een groep Belgen aan die ze eerder hadden gepasseerd. Die bleken bij navraag naar huis te gaan!
Gillen van de lach natuurlijk bij dit verhaal.
Om 15.30u was ook Erik Jan, met zijn zoon Robbert Jan uitgelopen( zij hadden 40 km afgelegd!!) en konden we naar de bus, die klaar stond voor vertrek huiswaarts.

Lenie van Leeuwen